Heleen en haar man Peter kweken winterbloeiende planten. Ze houden van hun werk, van elkaar en van hun twee kinderen. Maar als Heleen bijna vijftig is, beginnen niet alleen haar hormonen haar parten te spelen, maar zoekt het leven ook op andere fronten een confrontatie.

Haar zoon maakt een fietstocht door Australië, angstig ver weg, en haar huwelijk vertoont achterstallig onderhoud. Als dan ook nog haar moeder, met wie zij een moeizame relatie heeft, een herseninfarct krijgt, wordt Heleens leven steeds gecompliceerder. Haar moeder wordt dement en afatisch, moet ze die in huis nemen? Gaat haar man tegenwoordig vreemd? Hoe moet zij haar dochter Lizzy beschermen tegen alle gevaren van het leven? En zal de schildpad Bingo, haar moeders oogappel, ooit nog ontwaken uit zijn winterslaap?

Het boek Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor schoot in het verschijningsjaar 2006 in één keer naar de top van de bestsellerlijsten.

Aanvullende info

• Dwarsligger #223
• Illustraties: Peter Vos
• Op longlist NS Publieksprijs (2006)
• Vertaald in het Zweeds, Fins, Duits en Italiaans
• Lees een fragment uit het boek
• Marjo van Soest maakte een interview met Renate Dorrestein over dit boek

Recensies uit de media

• Nederlands Dagblad: ‘Onomwonden, bij tijden hilarisch, schrijft Dorrestein over alle heisa en gedoe die opduiken als je moeder in een verpleegtehuis komt. Als het er op aankomt, schrijft ze ontroerend.’
• Red: ‘Renate weet duidelijk waarover ze het heeft. Dat levert een hilarisch én inzichtgevend boek op.’
• Boek: ‘Bridget Jones voor gevorderden.’
• De Limburger: ‘Vanaf de eerste bladzijde had ze me gevangen in dit dagboek van een vrouw in de overgang. Het beste boek dat ik ooit van haar heb gelezen.’

Over de auteur
Renate Dorrestein (Amsterdam, 1954 – Aerdenhout, 2018) begint haar schrijversloopbaan bij weekblad Panorama en krijgt bekendheid met haar eerste roman De buitenstaanders uit 1983. Feminisme is een terugkerend thema in Dorresteins boeken, maar nadat bij haar ME (chronische vermoeidheid) wordt geconstateerd, schrijft ze ook regelmatig over ziekte en het sociaal isolement van zieke mensen. Haar boeken zijn uitgebracht in vijftien talen en diverse malen genomineerd, o.a. voor de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuurprijs. In 1993 ontving Dorrestein de Annie Romeinprijs voor haar gehele oeuvre.