Deze dwarsligger bevat twee boeken in één band, allebei reeds eerder gepubliceerd: De cementen tuin (1978) en De troost van vreemden (1981)

De cementen tuin
Een gezin met vier kinderen woont in een vrijstaand huis, in een afbraakbuurt van een Engelse stad. Als kort na elkaar eerst de vader en daarna de moeder overlijdt, willen de kinderen hun vrijheid en zelfstandigheid niet opgeven. Daarom verbergen zij het lichaam van hun moeder in de kelder en doen zij voor de buitenwereld alsof er niets aan de hand is. Een tijd lang gaat dit goed. De kinderen gaan gewoon naar school, ze kijken tv en ze komen dichter bij elkaar. Maar dan begint de omgeving argwaan te krijgen. De cementen tuin is een verhaal over hoe kinderen hun eigen wereld scheppen en hoe gevaarlijk die wereld kan worden.

De troost van vreemden
Tijdens hun vakantie dwalen Mary en Colin door een Italiaanse stad en ontmoeten daarbij telkens dezelfde mysterieuze man, Robert. Hij neemt ze mee naar een kroeg en vertelt ze over zijn moeilijke relatie met zijn vader. Later stelt hij ze voor aan zijn invalide vrouw. Maar wat voeren Robert en zijn echtgenote in hun schild? In De troost van vreemden voert Ian McEwan zijn lezers mee naar een wereld waarin kwetsbaarheid en intimiteit zijn vervangen door wraakzucht en wreedheid. Een wereld van sadisme en masochisme, waarin zelfs dood en verderf een prominente plaats innemen.

Aanvullende info

• Dwarsligger #152
• 2 romans in 1
• Oorspronkelijke titels: The Cement Garden & The Comfort of Strangers
• Vertaling: Heleen ten Holt
• The comfort of strangers werd genomineerd voor de Booker Prize
• Verfilmd als Comfort of Strangers, met Christopher Walken en Helen Mirren

Recensies uit de media

• De Volkskrant: ‘Ian McEwan is een groot schrijver.’
• De Morgen: ‘Beste Britse auteur van zijn generatie.’
• NRC Handelsblad: ‘Weinig auteurs formuleren zo raak, zo zeldzaam precies. Verbluffend.’

Over de auteur
Ian McEwan (Verenigd Koninkrijk, 1948) debuteerde in 1975 met de verhalenbundel De laatste dag van de zomer. Hiermee zette hij zich in één keer op de literaire kaart. Daarna verscheen zijn debuutroman De cementen tuin (1978), gevolgd door De troost van vreemden (1981). Door de nogal bizarre aard van deze boeken kreeg hij destijds de bijnaam ‘Ian Macabre’. In 1987 schreef hij echter Het kind in de tijd, dat net als zijn latere werk wat minder duister van toon is.