Het kunnen maar een paar seconden zijn die je leven uiteindelijk bepalen. Iemand aankijken of juist niet. Ineens gekust worden op een zomerse dag. Meer hoeft het niet te zijn. Zo vergaat het de hoofdpersoon van deze roman, die al jaren leeft met de herinnering aan zo’n moment.

Maar de herinnering alleen is niet genoeg. Als de winter voorbij is is een verhaal over schuld en schaamte, het besef dat we allemaal voorbijgangers zijn die elkaar even aankijken of aanraken. Een verhaal over de vraag waar het nu eindelijk om gaat: om de waarheid of de werkelijkheid.

Maar dat is niet alles, want in de loop van het boek krijgt het verhaal van Als de winter voorbij is een spanning waarbij zeker niet geheel ten onrechte Kafka aan de orde komt. Een bijzondere roman, zowel verstild als spannend.

Aanvullende info

• Dwarsligger #397