Bij gebrek aan bewijs is Jonathan vrijgesproken van een zedenmisdrijf met een kind. Hij trekt weer in bij zijn astmatische, gelovige moeder die in een kustdorp woont.

Jonathan is vastbesloten niet weer de fout in te gaan. Hij laat de hond uit, verzorgt zijn zieke vis (een muidhond) en werkt gedisciplineerd aan de oefeningen die hij van de gevangenispsycholoog heeft gekregen als voorbereiding op een tbs-behandeling.

Zijn routine en vastberadenheid worden echter aan het wankelen gebracht door het tienjarige buurmeisje, dat uit eenzaamheid en een gedeelde dierenliefde steeds zijn nabijheid zoekt..

Bekroond met de Bronzen Uil 2015, prijs voor beste debuutroman van dat jaar.

Aanvullende info

• Dwarsligger #475

Inge Schilperoord (1973) publiceerde eerder in NRC Handelsblad, Psychologie Magazine, en Crossing Border Magazine. Daarnaast is ze forensisch psycholoog bij onder andere het Pieter Baan Centrum.